Jak wybaczać? 13 kroków Radykalnego Wybaczania

Każdy człowiek doznaje w swoim życiu krzywd, przykrości, czasami wielkich, traumatycznych wydarzeń. Prawie wszyscy mamy rany, które potrzebujemy uleczyć. Często gdy jesteśmy zranieni, skrzywdzeni nie umiemy wybaczyć, uważamy, że oprawca nie zasługuje na wybaczenie, że wybaczenie byłoby aktem okazywania słabości, aprobaty tego co się stało i zachętą do podobnych sytuacji w przyszłości.

Życie w krzywdzie staje się jedynym pomysłem, który potrafimy realizować w życiu. Zakorzeniony archetyp ofiary silnie wpływa na naszą świadomość, blokuje nas emocjonalnie i odcina nas od poczucia szczęścia, co w konsekwencji może stanowić przyczynę wielu poważnych chorób. Często obwiniamy innych, o coś co nam się nie udało lub brak szczęścia w życiu. Rzadko jednak się do tego przyznajmy i dusimy w sobie żal, gniew, smutek, poczucie niesprawiedliwości, ogromną krzywdę.

Czym jest przebaczenie?

Tradycyjne wybaczanie głównie wiąże się z decyzją o odrzuceniu urazy i złości oraz porzuceniu myśli o zemście. Radyklane wybaczanie ma zupełnie inny znacznie głębszy wymiar.

Dlaczego warto wybaczać?

Tak naprawdę to nie mamy innego wyjścia, musimy wybaczyć i zrobić to dla siebie, bo trzymając tę blokadę emocjonalną odcinamy się od poczucia szczęścia, spokoju co w konsekwencji może stanowić przyczynę wielu poważnych chorób. Dzięki wybaczaniu zyskujemy nową siłę, zrzucamy ciężar ofiary i otwieramy się na nowe możliwości, wraca radość do naszego życia. Pozbycie się urazy i goryczy utoruje nam drogę do poprawy zdrowia i spokojnego, zrównoważonego umysłu. Pomoże nami iść ze swoim życiem do przodu. Wybaczenie drugiemu człowiekowi to jest najlepsze co możemy zrobić dla samych siebie. Jest to najbardziej uwalniająca decyzja na drodze do osiągnięcia spokoju umysłu i radości życia, a ponieważ nie jest  łatwo wybaczyć, dlatego warto skorzystać z pomocy profesjonalisty, który przeprowadzi nas przez ten proces.

Czy z niewybaczenia czerpiemy jakieś profity?

Ludzie uważają, że nie wybaczając mają kontrolę nad osobą, która ich zraniła, a tak naprawdę krzywdzą samych siebie kolejny raz pozostając w strefie ofiary i nadal przeżywając to co się wydarzyło. Bycie ofiarą daje nam życiowe profity. Możemy się dzięki temu użalać i karmić się energią współczucia i troski, którą dostajemy z otoczenia. Często ból staje się tak ważną częścią życia, że nie potrafimy z niego zrezygnować

Jak rozpocząć proces przebaczania?

1. Zaakceptuj swój ból. Nieważne, czy jest duży, czy zupełnie mały. Jest twój, należy do ciebie i to wystarczający powód, aby się nim zająć. Zaakceptuj więc fakt, że istnieje, a potem utul go jak małe, płaczące dziecko. Celem wyzdrowienia nie jest usunięcie skutków zadanego bólu, ale życie w teraźniejszości bez całkowitego przytłoczenia przeszłością i przyszłością.
2. Nie daj się złapać w pułapkę schematów, co więcej, nie zasilaj ich swoją energią! Jeśli jakiś schemat jest krzywdzący, odpuść. Przestań próbować się w niego dopasowywać, po prostu odpuść i daj sobie przyzwolenie na to, aby w nim nie być. Kiedy się na czymś skupiasz, zasilasz to energią. Jeśli kierujesz uwagę gdzie indziej, dużo łatwiej o odpuszczenie, a co za tym idzie, zaakceptowanie i przebaczenie.
3. Daj sobie miłość podczas swojej długiej podróży. Kochaj siebie, zajmij się budowaniem swojego szczęścia. Nie skupiaj się na toksycznej relacji czy toksycznej sytuacji. Pomyśl o tym, że przebaczenie przetnie sznury, którymi sam, na własne życzenie, się obwiązałeś. Nie czekaj na to, aż sytuacja się zmieni, aż ktoś się zmieni, aż czynniki zewnętrzne się zmienią. Weź życie w swoje ręce.
4. Wybacz tylko po to, aby odzyskać wolność. Jeśli w dalszym ciągu rozdrapujesz rany, krzywdzisz się na własne życzenie. Emocje będą wracać, będą tworzyć coraz większe kołowrotki myśli. Jeśli nie wybaczysz, będziesz nosić ten nagromadzony w życiu wór niewybaczonych sytuacji. Przebaczenie tak naprawdę zdjęcie tego plecaka i odłożenie go na bok.
5. Określ, co wymaga uzdrowienia, komu należy przebaczyć i za co. Jeśli to rozłożysz na czynniki pierwsze, łatwiej będzie ci na to spojrzeć z dystansu. Kiedy rzeczy nie są określone, nabierają pokaźnych rozmiarów i ciężko je rozgraniczyć z innymi emocjami, nawet tymi z zamierzchłej przeszłości.
6. Zacznij skupiać się na pozytywności a nie na negatywności.To pomaga odnaleźć wyjście z tunelu urazy i złości. Pewnego dnia może się okazać, że jesteś już po drugiej stronie.